روش های ارجاع دهی

نوشته پیش رو راهنمای نگارش کتاب در دانشگاه تربیت مدرس است که به دلیل اینکه خیلی مختصر و مفید و به صورت جدول بندی شده مطالب رو ارائه کرده اون را خدمت دانشجویان ارشد و محققان ارائه می کنم.   

ارجاع‌دهی

تعاریف

الف) استناد:

اشاره به سند قرار دادن سخن یا متنی پیشین است و نویسنده/ نویسندگان به آثاری که ربطی موضوعی با نوشته آنان دارد ارجاع می‌دهند و بدین وسیله کار خود را اعتبار می‌بخشند و به عنوان شاهد از آنها استفاده می‌کنند.

ب) پانویس:

پانویس (زیرنویس یا پانوشت)، شرح، اظهارنظر یا ارجاعی است که در حاشیه متن (پایین صفحات) انتهای فصل‌ها یا در پایان نوشته تحریری می‌آید. پانویس در واقع بخشی از نوشته تحریری است که برای دادن اطلاع بیشتر یا اعتبار بخشیدن به نوشته فراهم می‌شود.

1-6-2 استنادها و شیوه ارجاع‌دهی

امروزه می‌توان شیوه‌های استناد را به دو گروه عمده الف: استناد درون متنی و ب: استناد برون متنی تقسیم کرد.

1-1-6-2 استناد درون متنی

در این شیوه، پس از نقل مطلب در متن نوشته ارجاع به شکل زیر می‌آید:

در فارسی (شریفی، 1366: 25)

در انگلیسی (Palmer, 2012: 25)

تذکر: در شیوه بالا اگر همین ارجاع در متن و سطور بعد بدون وجود ارجاعی دیگر استفاده و تکرار شود از اختصارات آمده در جدول ذیل بهره می‌بریم.

جدول 1 فهرست نشانه ها و اختصارات

ادامه مطلب